جک یک ابزار بالابری است که برای بلند کردن وسیله نقلیه به منظور انجام کارهای تعمیراتی یا تعمیراتی مانند نصب بلبرینگ ها، تعویض چرخ ها یا تعویض لنت ترمز استفاده می شود. در طیف وسایل بالابر برای عموم عموماً دو نوع جک وجود دارد: جک استاتیک که جک بطری نیز نامیده می شود و جک ترولی.
جک روغنی 100 تن ویژگی متحرک بودن را دارد. بر روی چهار چرخ پلاستیکی یا فلزی نصب شده و می تواند حرکت کند و زیر خودرو بلغزد. این امر بدون نیاز به تلاش انسانی، عملیات بلند کردن را تا حد زیادی تسهیل می کند.
جک روغنی می تواند وسایل نقلیه سبک را از 2 تا 3 تن بلند کند. با این وجود، برخی از مدل‌های 4×4 یا وسایل نقلیه باری سنگین می‌توانند بارهای تا 5 تن را بلند کنند.
جک روغنی از عناصر مختلفی تشکیل شده است: یک قاب فلزی سفت و سخت مجهز به چرخ. یک بازوی مفصلی مجهز به دیسک بالابر. یک پمپ و یک سیلندر هیدرولیک که بین بازو و قاب قرار گرفته است.
یک اهرم دستی و یک پدال برای فعال کردن سریع بخش هیدرولیک. دسته ای برای کارکردن و پایین آوردن سیلندر.
عملکرد جک روغنی هیدرولیک نسبتاً ساده است. برای بلند کردن وسیله نقلیه، کافی است آن را از زیر آن بلغزانید و آن را در نقطه بلند کردن مشخص شده توسط سازنده قرار دهید. اغلب یک مثلث در قسمت زیرین بدنه، در کنار چرخ ها است.
پس از قفل کردن پیچ پایین با چرخاندن دسته در خلاف جهت عقربه‌های ساعت، رم را با پمپ کردن با اهرم دستی یا پدال بالابر سریع فعال کنید تا با قاب تماس پیدا کند.
جک ترولی بر اساس اصول جک هیدرولیک کار می کند. حرکت پمپاژ دستی از طریق اهرم یا پدال پا فشار روغن را برای فشار دادن سیلندر افزایش می دهد. پس از اتمام تعویض چرخ، تنها چیزی که باقی می ماند این است که با چرخاندن سوپاپ در جهت عقربه های ساعت، خودرو را پایین بیاورید تا جک در وضعیت استراحت قرار گیرد.
توجه داشته باشید که جک های واگن برقی فوق العاده تختی وجود دارند که برای وسایل نقلیه پایین تر مناسب هستند.
