راندمان کوره ذوب فلزات بدون رکوپاتور 11.35 درصد و با ریکپراتور 20.55 درصد است که 44.79 درصد بیشتر از کوره در هنگام استفاده بدون ریکپراتور است. نرخ 8.30 گرم در دقیقه با میانگین مصرف الکترود 0.0467 اینچ سانتی متر در دقیقه در حالی که میانگین مصرف گاز 90 سی سی اف است.
یک کوره گازسوز بدون احیاگر تنها حدود 20 درصد کارایی دارد. افزودن یک ریکاوراتور راندمان را به 35 تا 40 درصد افزایش می دهد. اما کوره های برقی معمولا 60 تا 70 درصد راندمان هستند.
بنابراین، افزایش راندمان اغلب می تواند هزینه های انرژی بالاتر را جبران کند. نقطه شکست بهره برداری واقعی که در آن کوره های مقاومت الکتریکی مقرون به صرفه تر از کوره های گازسوز هستند به هزینه های نسبی برق و گاز بستگی دارد.
راندمان کوره را می توان با توزیع مناسب حرارت، کارکرد در دمای بهینه کوره، کاهش تلفات حرارتی از دهانه های کوره، استفاده از ظرفیت بهینه، استفاده از پوشش های سرامیکی و غیره افزایش داد.
Cone14, 15 بهبودهای احتمالی را ارائه می دهد که می تواند عایق بندی بهتر ساختار کوره، کنترل دما برنامه ریزی شده برای پیش بینی تغییرات بار، و استفاده از عایق با چگالی کم برای خط کشی دیوارها و سقف های کوره می تواند منجر به صرفه جویی قابل توجهی در تقاضای سوخت شود.
گرمایش الکتریکی در درجه اول امکان به دست آوردن یکنواختی دمای بالا در فضای کاری کوره را فراهم می کند که برای کیفیت محصول نهایی بسیار مهم است. همچنین کوره های الکتریکی در مقایسه با کوره های شعله گاز دارای راندمان بالاتری هستند
از این مطالعات مشخص است که توسعه یک کوره حرارتی مقاومت الکتریکی برای ذوب، بازده حرارتی و اثربخشی هزینه را با مزایای نسبی افزایش می‌دهد.
در کوره های گرمایش مقاومتی، از عناصر گرمایشی برای تولید گرما در محفظه گرمایش استفاده می شود. عناصر گرمایشی مورد استفاده سیم نیکروم، سیم کانتال یا میله‌های گرافیت بسته به نیاز دما هستند.
بر اساس قانون ژول، هنگامی که جریان از یک هادی با مقاومت عبور می کند، گرما تولید می شود و دمای رساناها در مدارهای الکتریکی افزایش می یابد.
شکل هادی ها می تواند به صورت میله، سیم، نوار یا صفحه باشد. بارگذاری سطحی مجاز یا حد دمای عنصر گرمایش باید با توجه به گرم نشدن آن طراحی شود.
