مشابه آرژانتین، تغییرات گسترده در محیط های کشت زیتون پرورده بدر استرالیا گاهی منجر به این می شود که روغن هایی با ویژگی های شیمیایی و حسی متغیرتر از روغن های مشاهده شده در روغن های تولید شده در کشورهای مدیترانه ای باشد.
به ویژه، ترکیب اسیدهای چرب “Arbequina” به طور قابل توجهی تحت تاثیر شرایط محیطی مناطق مختلف در حال رشد استرالیا است.
محتوای اسید اولئیک VOOs “Arbequina” در مناطق گرمتر شمالی از نیو ساوت ولز و کوئینزلند (به طور متوسط 54.5٪) به طور قابل توجهی کمتر از مناطق سردتر جنوبی (81٪ در VOOs از تاسمانی) است.
تغییرات در محتوای اسید اولئیک در سایر ارقام زیتون کشت شده در استرالیا نیز قابل توجه است و از همان تمایل پیروی می کند، یعنی کاهش محتوای اسید اولئیک در روغن های آب و هوای گرم تر غلظت اسیدهای چرب مختلف به طور کلی در محدوده قابل قبول IOOC قرار دارد، اما همیشه اینطور نیست.
تفاوت در ترکیب اسیدهای چرب که به تغییرات جغرافیایی نسبت داده می شود را می توان در “Arbequina” در حال رشد در شیلی یافت که در آن گسترش منجر به تولید روغن زیتون در مناطقی شده است که به طور گسترده در عرض جغرافیایی از 18 درجه جنوبی (دره آزاپا) تا 36 درجه جنوبی (دره مرکزی) متفاوت است.
اگرچه شواهدی دال بر تأثیر مستقیم دما بر ترکیب روغن‌های زیتون شیلیایی Arbequina وجود ندارد، پورتیلا و همکارانش میزان اسید اولئیک کمتری را در روغن‌های شمالی‌ترین عرض‌های جغرافیایی در مقایسه با جنوبی‌ترین‌ها گزارش کردند.
جالب اینجاست که برزیل و اروگوئه شروع به کشت زیتون و تولید VOO کرده اند. تولید زیتون برزیل عمدتاً در ایالت میناس گرایس در جنوب شرقی برزیل در عرض های جغرافیایی نیمه گرمسیری (22 تا 23 درجه جنوبی) انجام می شود.
در منطقه ای که میانگین دمای سالانه آن حدود 19 درجه سانتی گراد و بین 12 درجه سانتی گراد (حداقل) در نوسان است. 26 درجه سانتی گراد (حداکثر)، با میانگین بارندگی سالانه تقریباً 1300 میلی متر.
در این شرایط دمایی ملایم، محتوای اسید اولئیک روغن‌های زیتون از 11 رقم با منشأ متفاوت در محدوده 70.8 تا 84.3 درصد بود و غلظت تمام اسیدهای چرب منفرد در استانداردهای IOOC برای VOOs بود .
