اصطلاح “رز آبی” در انگلیسی به معنای زمان پخت لپه “غیرممکن (یک شی غیر موجود)” است، زیرا هیچ کس نمی تواند رز آبی را با پرورش هیبریداسیون تولید کند.
مهم نیست که چقدر مورد نظر باشد. با این حال، “غیرممکن” به دلیل بیوتکنولوژی های پیشرفته و تلاش مستمر دانشمندانی که به تولید گل رز آبی اختصاص داده شده اند، ممکن شده است.
مدیر کل ارشد، یوشیکازو تاناکا، دکترا، که از زمان شروع پروژه در پروژه رز آبی شرکت کرده است، محقق اصلی یوکیهیسا کاتسوموتو، دکترا، که هنوز پارچه کرپ به عنوان رهبر پروژه و محقق در این مطالعه مشغول است.
نوریکو ناکامورا، Ph.D. در مورد اشتیاق و آرزوهای خود صحبت کردند که منجر به موفقیت در توسعه گل رز آبی شد.
اعضای پروژه در آن زمان: استرالیا (1990)
تولید گل رز آبی — چالش غیرممکن در سال 1990 آغاز شد. سانتوری تصمیم گرفت با همکاری یک شرکت سرمایه گذاری استرالیایی Florigene Ltd. (به نام Calgene Pacific Pty Ltd. که از این پس به عنوان Florigene نامیده می شود) با این پروژه رویایی مقابله کند.
به لطف پیشرفت سریع بیوتکنولوژی های گیاهی در دهه 1980، انتظار می رفت که رزهای آبی را بتوان با این فناوری ها توسعه داد.
بنابراین، تیم‌های تحقیقاتی اگر لپه قیمه نپخت چه کنیم زیادی درگیر پروژه‌های مشابهی برای تولید گل رز آبی در جهان بودند و رقابت از قبل تحت پوشش آغاز شده بود.
دو مانع فنی وجود داشت که برای تولید گل رز آبی باید حل می شد. یکی از آنها «جداسازی ژن‌ها (ژن‌های آبی) لازم برای سنتز یک رنگدانه آبی (دلفینیدین) از میان ده‌ها هزار ژن موجود در گل‌های آبی بود».
دیگری «توسعه روش‌هایی برای معرفی این ژن‌ها به سلول‌های گل رز و تولید گل رز اصلاح‌شده ژنتیکی از این سلول‌ها» بود. به ویژه ضروری بود که اولین گل رز آبی مسئله جداسازی ژن های آبی زودتر از رقبا حل شود و برای ثبت اختراع ژن اقدام شود.
- منابع:
- تبلیغات:
