عسل، غذایی که در طول تاریخ یافت می شود. تمام تمدن های بزرگ تاریخ از عسل استفاده کرده اند. بنابراین سومری ها و بابلی ها از آن در مراسم مذهبی استفاده می کردند. اجازه دهید به مصریان نیز اشاره کنیم که از آن برای مراسم مومیایی کردن مردگان استفاده می کردند.
در برخی فرهنگ ها عسل شانه ای را دارویی با خواص فراوان می دانستند. همچنین می توان از آن برای نگهداری مواد غذایی استفاده کرد. البته، این بخشی از رژیم غذایی ما بود.
در اروپای قرون وسطی، “Beeing” یک حق فئودالی بود که به پادشاهان، اربابان و صومعه‌ها اجازه می‌داد تا مقدار معینی کندو، کندو، موم و/یا عسل را از زنبورستان‌های رعیت خود ببرند. این نشان دهنده اهمیتی بود که در آن زمان به این غذا داده می شد.
اما در سال 1730 بود که زنبورداری با اختراع سوپر رونق جدیدی را تجربه کرد. این امکان برداشت عسل را بدون از بین بردن کلنی فراهم می کند. این نوآوری مصرف عسل را دموکراتیک می کند و مقدمه ای برای ظهور زنبورداری به شکل مدرن آن خواهد بود. در قرن نوزدهم به اوج خود می رسد.
عسل یک داروی مادربزرگ است که برای هزاران سال استفاده و شناخته شده است. عسل‌های ما سرد، گرم نشده، پاستوریزه نشده برداشت می‌شوند، بنابراین تمام فواید گیاهانی را که از آن‌ها می‌آیند، ارائه می‌کنند.
همه عسل ها به طور طبیعی نرم کننده هستند و به دلیل خواص ترمیم کنندگی خود مشهور هستند. برخی به ویژه تصفیه کننده هستند. در کنار سایر محصولات کندو مانند ژل رویال، بره موم یا گرده گل استفاده می شود و برای سلامتی پیر و جوان به صورت هم افزایی عمل می کند.
بر اساس یک مطالعه اخیر که توسط محققان دانشگاه پنسیلوانیا انجام شده است، عسل موثرترین درمان برای درمان سرفه در کودکان است. این مطالعه بر روی 105 کودک انجام شد که از سرفه های شبانه بسیار آزاردهنده رنج می بردند.
درست قبل از خواب، یا یک قاشق عسل، یک قاشق سرفه، یا اصلاً هیچی مصرف کردند. نتایج نشان می‌دهد کودکانی که عسل مصرف کردند کمترین سرفه را داشتند و در نتیجه بهترین خواب را داشتند.
