زعفران گیاهی پیازدار است. قطر پیاز 2-4 سانتی متر است. پیازها کروی و کمی مسطح هستند و با پوسته های شبکه ای احاطه شده اند. برگها شبیه به برگ چمن باریک است، برگها در زمان گلدهی یا بعد از گل ظاهر می شوند.
گلهایی که در سپتامبر و اکتبر باز می شوند به رنگ بنفش روشن هستند. برچه های داخل گل به رنگ زرد با بالای ساقه ها سفید است. اندام ماده به رنگ زرد نارنجی است که در سه قسمت امتداد یافته است و این قسمتی از گیاه است که مورد استفاده قرار می گیرد.
گفته می شود زعفران کیلویی در مشهد در صنعت ادویه، رنگ، داروسازی و آرایشی و بهداشتی و طب عامیانه استفاده می شود. مصرف در سفرانبلو بیشتر در تهیه عاشورا و زرده و در تهیه دمنوش ترکی استفاده می شود.
کشت زعفران نیاز به نیروی انسانی زیادی دارد. پیاز قبل از کاشت نیاز به آماده سازی خاک بسیار خوبی دارد. پس از رهاسازی عمیق به 3-4 بار تکرار نیاز دارد. پیاز را در ردیف های 30-40 سانتی متری در عمق 20 سانتی متری می کارند.
بهترین کود با کود انباری کاذب و با خاک پوشانده می شود. کاشت بین 20 اوت تا 10 سپتامبر انجام می شود. از 15 اکتبر تا 15 نوامبر سالی که کاشته می شود شروع به شکوفه دادن می کند. عملکرد گل سال اول ناچیز است.
در سال دوم، 0.75 – 1 کیلوگرم محصول به ازای هر دکارت مصرف می شود. در سال سوم عملکرد 1 – 1.5 کیلوگرم است و در 4 سال 1 کیلوگرم محصول بیشتر از دکر به دست می آید.
4. در پایان سال، در خرداد تا تیرماه، بنه ها برداشته شده و به مدت 4 سال در منطقه دیگری کاشته می شوند. برای تولید پیاز 2 برابر پیاز کاشته شده به دست می آید.
در صفرانبلو تولید زعفران در زمینی به مساحت 4-3 دقایق انجام می شود و به تدریج در حال کاهش است. مهمترین عامل موثر در کاهش، مشکل در اصلاح نژاد، کمبود کشاورزان جوان برای کشت و عدم علاقه سایر کشاورزان دهقان به این موضوع است.
وقتی اهمیت و گسترش زعفران توضیح داده شود، نمی توان ماده تولیدی یعنی پیاز را به دست آورد. زمانی که کاشت پیاز هر 3-4 سال یکبار انجام شود، امکان کاشت هر سال وجود ندارد. پیاز زعفران تولیدی در همین مساحت کاشته می شود و نمی توان منطقه را توسعه داد.
